Bikaç gündür, yıllardır insanlara vermekten imtina ettiğim emeği vermek için uğraşmaktayım. Bundan mutlu olduğum dahi söylenemez. Ama insanların kendilerine davranılmasını bekledikleri gibi davranmak adına böyle yapmam gerekiyor. Ben sadece üzerime düşeni yaparım, keyfini yaşaması insanlara kalmış..
Bu işleri yaparak, devletin hala aksayan yüzlerini de daha yakından görme fırsatım da oldu. Yıllardır üniversite öğrencisi olduğum için umurumda olmayan örgün eğitim kurumları gibi.. Kendi özel işim olan "genel sağlık sigortası" sorunu da haftaya beni beklemekte. Bunların ortak noktasıysa devletin aciziyetini göstermeleri. Devlet böyle kurumlar için güzel makyajlar sunuyor, ve insanlar da buna aldanıyor. Hastalanmaktan başka işi olmayan bazı varandaşlar, "devlet süper bişi ya, bak görmüyo musun hastaneleri " diyor. İyi de sen sadece hastaneye gidiyosun, ben ne yapacam. Adliyesiydi, emniyetiydi, postanesiydi , maliyesiydi dolaşıp duruyorum.. Yıllardır aldığım siyasal, sosyal (hukuk dışı) dersleri saymıyorum bile. Ki devletin sunduğu iyileştirmelerin yüzde 75 i zaten doğrudan teknolojinin, zamanın getirdiği şeylerden oluşmakta. Yani bunlar doğal, sosyal itkiden oluşan şeyler.
İyi şeyler yapmış olmanın umursamazlığıyla, yorucu bir gündü. bitti..
